We stoppen met ademhalen. We spannen bepaalde spieren aan om niet te hoeven voelen. De bekendste spier om emoties te controleren of onderdrukken, is ook de belangrijkste spier om adem te halen, namelijk de middenrifspier.

Wat we fysiek doen, is het aanspannen van onder andere de buikspieren en het ijzersterke middenrif. We blokkeren daarmee de flow van onze ademhaling en controleren onbewust onze emoties en gevoelens. Ook kunnen we allerlei andere spieren onbewust aanspannen om niet te hoeven voelen. Het gevolg is dat we niet of minder voelen. Dit is een manier van ons slimme lijf om ons te beschermen tegen gevoelens die we vanuit het verleden associëren met pijn of verdriet.

Wanneer je steeds spanning in je lichaam vastzet en de spanning zo als het ware stapelt, dan kost dit je lichaam veel energie, met een burn-out als mogelijk gevolg.

De spanning of lading − de herinnering van ons lichaam aan de gebeurtenis − zetten we vast in spieren en bindweefsels. Dit noemen we blokkades. Een blokkade kun je dus zien als stilstaande, letterlijk geblokkeerde energie die vastzit in het lijf en daarmee het systeem vervuilt.

Een spier die constant gespannen staat, raakt overbelast. Zo ontstaan spierknopen of trigger points. Zoals er dus verschillende manieren zijn om onverwerkte emoties en de gevolgen daarvan vast te zetten, zijn er ook verschillende therapievormen om dit weer op te lossen en het lichaam vrij te maken. In de koppeling met de ademhaling kijken we vooral naar het middenrif en minder naar de gevolgen van overbelaste spieren.

Deze passage is afkomstig uit het boek Ontdek de Kracht van Ademen.